Kulliyetu Neva
Rabbimizin lütfu olan nadide günlerden birini daha geride bıraktık. Neva 1.Kitap Tahlili programımızı elhamdülillah gerçekleştirdik. Çok kıymetli öğrencilerimiz ve dostlarımızdan müteşekkil 150 kişilik bir grup ile aylık belirlediğimiz bir kitabı evlerimizde okumak ve birlikte değerlendirmesini yapmak üzere bu programa niyet etmiştik. Küçük ve dağınık halde olan okuma gruplarımızı bir araya getirmek ve kitaplar üzerinden ortak bir düşünce, söylem ve eylem zemini oluşturmak gayesiyle başladığımız toplu okumalarımız Allah’ın izniyle ilk ay için oldukça verimli, samimi ve istifadeli geçti.
***
İlk kitabımız Abdülfettah Ebu Gudde’nin Zamanın Kıymeti adlı eseriydi. Enbiya Yıldırım hoca tarafından çevrilmiş, Takdim Yayınevi tarafından yenilenmiş/genişletilmiş haliyle daha da faydalı bulduğumuz kitap vesilesiyle alimlerimizin zamanının bereketi üzerinden günümüz şartlarında zamanı ihya etmenin yollarına dair hasbihal ettik ve “dert yüklenmiş” olarak diğer ay için sözleşerek ayrıldık.
Bu kitapla birlikte fuzuli konuşmalardan/yemeklerden/meclislerden/toplantılardan ve karşılaşmalardan uzak kalarak kişilerin neler elde edebileceğini, azımsadığımız dakikalara neler sığdırılabileceğini, misafirliklerde, tatil ve bayram günlerinde dahi ilme, telife ve gece-gündüz ibadete ara vermemenin mümkün olduğunu görmüş olduk.
Vakti değerlendirmeye yardımcı olan unsurlar olarak da kitabımızdaki şu noktalar önemli idi:
* Yalnızlık, az yemek, az uyumak
* Her işi günün uygun vaktinde yapmak
* Kışın uzun gecelerini ganimet bilmek
* Günahları terk etmekle hafıza kuvvetini sağlamak
* Daha mühim olanı, mühim olana öncelemek, ilimlerdeki öncelik sırasını bilmek
* Zaman kazanmak için hızlı yazmak, hızlı okumak, hızlı yürümek
* İşleri düzenlemek, boş ve faydasız meclislerden uzaklaşmak
* Her şeyi merak etmeyi bırakmak ve amaca yönelik hareket etmek
* Gayretli, asil, zeki ve vakit hususunda hassas kimselerle beraber olmak.
*Gençlik döneminin kıymetini bilmek.
*Boş vakit mefhumunu düzeltmek.
“Hammad bin Seleme’ye yarın vefat edeceksin denilse bile ilave olarak yapacak bir ibadet bulamazdı.” Zira ya yazmakla, ya okumakla, ya ibadetle tüm vakitleri dolu idi…
Kitapla beraber şu gibi soruları da gündeme aldık:
1.Modern dünyanın bizi içine çekmeye çalıştığı “tek dünyalı” zaman algısına karşı uyanık mıyız? Hayatımız okul/mezuniyet/memuriyet/evlilik/emeklilik gibi bize hep dönüm noktası olarak sunulan günleri merkeze almakla mı geçiyor? Yoksa bunlar yaratılış gayemizi gerçekleştirirken uğradığımız duraklar mı?
2.Müslümanlar olarak yakın ve uzak geleceğe yönelik proje ve hedeflerimiz var mı? “Ölene kadar şunları gerçekleştirmek isterdim” dediğimiz hususlar neler?
3.Zamanı öldürenlerden miyiz, yoksa ihya edenlerden/değer üretenlerden mi?
4.Bizden sonra neslimize ne bırakacağız diye bir kaygımız var mı? Yoksa tüm bunların cahili olmanın konforu daha cazip mi geliyor?
Son olarak yine kitaptan şu tesirli nakille sözlerimizi bitirelim:
Abdullah bin Mes’ûd (r.a) demiştir ki: “Üzerine güneşin battığı, ömrümün eksildiği, ancak amelimin artmadığı bir güne duyduğum pişmanlık kadar başka birşeye pişmanlık duymadım.”
Kulliyetu Neva
"Kulliyetu Neva" Ne Demek?